Duyu dışı algılama
Duyu dışı algılama, Nesnelerin, düşüncelerin ya da olayların, bilinen insan duyularının aracılığı olmadan algılanması. Bütün algılar, dört ana kümede toplanır: Telepati(ya da zihinden zihine iletişim); durugörü (uzaktaki kişi, nesne ya da olguları fark etmek); önbiliş (gelecekte gerçekleşecek olayları bilmek); artbiliş (söz konusu olgulara ilişkin bilgilere erişme olanağı olmadan, geçmişteki olayları bilmek).
Bilimsel kuram, duyu organlarının ve öbür beden sistemlerinin aracılık ettiklerinden başka algı biçimlerini tammaz; o yüzden de duyu dışı algılama, tanımı gereği, bilimsel açıklama alanının dışında kalır. Dolayısıyla, duyu dışı algılamanın oluşmasına ilişkin savlar, karşıt görüşün bu tür bir algılama olmadığının kesin bir biçimde kanıtlanamayacağını da öne sürmesine karşın, tartışmalı durumda kalır. XX. yy'da çeşitli kişi ve gruplar, duyu dışı algılama olgularının denetimli bir biçimde incelenmesi yolunda çabalarda bulunmuşlardır. Bu tür araştırmacılar çoğunlukla, duyu dışı algılama deneyimlerinin hipnoz, kimyasal maddeler ya da daha başka yapay araçlarla laboratuvar koşullarında özümlenebilecek bir biçimde uyarılabileceğini savunmaktadırlar.
Denetlenebilir ve yeniden üretilebilir bulunmadığı için, duyu dışı algılamayla ilgili araştırma raporları bilim çevrelerinde genellikle kabul edilmez. Buna karşılık parapsikologlar, vb. duyu dışı algılamanın var olduğunu ve bilimsel anlayışın dışında kalsa bile, araştırılması gerektiğini ileri sürmektedirler.