Emu
Avustralya’da yaşayan emu (Dromaius novaehollandiae), tıpkı devekuşu gibi kanatları köreldiği için uçamayan, çok iri bir kuştur. Avrupalılar’ın Avustralya’ ya yerleşmesinden önce bu kuşlar kıtanın kumlu düzlüklerinde sürüler halinde dolaşırlardı. Çok hızlı koştukları için, bumerang, ağ ya da kement gibi ilkel silahlarla avlanan Avustralya Yerlileri’nin elinden kurtulmaları kolay oluyordu. Üstelik köşeye kıstırıldıklarında arkalarını dönüp güçlü ayaklarıyla tekme atarak kendilerini savunabiliyorlardı. Ne var ki, tüfekle avlanan Avrupalılar’ın kıtaya gelmesiyle emuların güvenli yaşamı sona erdi. O günden sonra etinden, gösterişli tüylerinden ve derialtı yağından yararlanmak için durmadan avlanan, ayrıca ekinlere zarar verdikler için öldürülen emuların sayısı giderek azaldı. Bugün kıtanın içlerindeki açık düzlüklerde sürülere rastlanırsa da, yerleşme bölgelerinin çevresinde serbestçe dolaşan bir tek emu kalmamıştır.
Erişkin bir emunun yerden yüksekliği 1,5 metreyi, ağırlığı da 45 kilogramı bulur. Afrika’da yaşayan devekuşundan sonra dünyanın en iri kuşudur. Tüylerinin rengi siyaha yakın kahverengi olan bu kuşlar devekuşuna çok benzer, yalnız kanatlarının ve kuyruğunun ucunda kıvrık beyaz tüyler yoktur. Uçuşacak kadar ince ve yumuşak olan tüyleri başında ve uzun boynunda çok seyrektir; buna karşılık sırtı, ortadan tarakla ayrılmış gibi iki yana yatan çok sık tüylerle kaplıdır.
Emular en çok bitki kökleri ve meyveyle beslenir, ayrıca tarım ürünlerine zarar veren tırtılları yerler. Üreme mevsiminde erkek ve dişi emular uğultuyu andıran boğuk bir sesle öterler; ama erkeğin ötüşü daha güçlü ve tizdir. Dişi kuş, yerdeki bir oyuğun içini bazen otlar ve yapraklarla döşeyip benekli ve yeşil kabuklu iri yumurtalarını bu yuvaya bırakır. Yumurtaların üzerinde kuluçkaya yatan genellikle erkek kuştur; bu arada dişi de bir önceki yıl aralarına katılan yavruların bakımıyla ilgilenir. Yumurtadan yeni çıkmış civcivlerinin tüyleri siyah-beyaz çizgilidir; yavru tüy değiştirdikçe bu çizgiler yok olur. Emuların suya girmekten kaçınmadıkları, hatta geniş ırmakları yüzerek geçtikleri söylenir.
