İbni Teymiyye
İbni Teymiyye, Arap fıkıhçısı ve kelamcısı (Harran 1263-Şam 1328). Şam'da parlak bir öğrenim gören İbni Teymiyye (asıl adı Takiyettin Ahmet'tir), 20 yaşında babasının yerine müderrisliğe getirilip, selefiyyenin düşüncelerini savundu. Hacca (1292), sonra da Kahire'ye gitti ve ehli sünnete ters düşen düşünceleri nedeniyle pek çok kişiyi kendine düşman etti. Mısır sultanının önünde Mısırlı bilginlerle yaptığı tartışmada, "tecsim akidesini" benimsemek ve yaymakla suçlanarak, tutuklandı ve yapıtlarının çevrelerinde yazdı. En son kapatıldığı Şam kalesinde, hokkası, kalemi, kitapları elinden alındı ve bir süre sonra öldü.
Hanbeli mezhebinden olmakla birlikte, kendini müctehit (Kur'an ve hadislere dayanarak karar veren din bilgini) saydığından mezhebin temeline ters düşen, ehli sünnet bilim adamları tarafından kabul edilmeyen görüşler öne süren İbni Teymiyye'ye göre, "icmaa aykırı düşünce öne sürmek küfür değildir"; üç talakla boşanan bir kadın, yeniden kocasına dönmek için geçici olarak başka biriyle evlenemez; kadının aybaşı hali döneminde yapılan talak hükümsüzdür.
Yaşamı boyunca sapkın mezheplerle (harici, rafizi, mutezile, vb.) mücadele etmiş, bu mezhepleri çürütmek için kitaplar yazmış, müslümanları gerçek amaçlarından saptırdığına, inandığından tasavvufu kabul etmemiş ve Gazzali, Muhyittin Arabi gibi bilim adamlarına şiddetle çatmış, sonradan Arabistan'da ortaya çıkan vahhabiliği büyük ölçüde etkilemiştir.