Melez
Kuzey yarıkürenin soğuk kesimlerinde yaygın olan melezler son derece gösterişli orman ağaçlarıdır. Çamgiller (Pinaceae) familyasında yer alan bu ağaçların 10 kadar türü vardır. Sonbaharda tümüyle yapraklarını dökerek kış boyunca çıplak kalan melez türleri bu özellikleriyle öbür iğneyapraklılardan
ayrılır. İlkbaharda, yeniden açan açık yeşil yapraklarından ötürü ormandaki öbür ağaçların arasında hemen göze çarpar. Sürgünlerin üzerinde açan minik, pembemsi mor dişi çiçeklerin ardından sarı demetler halinde erkek çiçekler açar. Dişi çiçekler daha sonra küçük, kahverengi kozalaklara dönüşür. Ertesi yıl kozalak pulları açılarak içindeki kanatlı tohumlar çevreye yayılır.
En değerli melez türlerinden biri olan Avrupa melezi (Larix decidua) ortalama 30 metreye kadar boylanabilen, kırmızımsı kahverengi, kalın ve kaba kabuklu bir ağaçtır. Gövdesinden reçine elde edilen bu ağaç, mantarlardan ve başta ağaçarısı olmak üzere bazı böceklerden çok zarar görür. Kuzey Amerika’daki en yaygın tür olan Amerika melezi (Larix laricina) bazen 40-45 metreye kadar uzayabilir. Bazı melez türleri, özellikle de Japon melezi (Larix leptolepis) park ve bahçelerde süs ağacı olarak yetiştirilir. Türkiye’de doğal olarak yani kendiliğinden yetişen melez türü yoktur; ancak park ve bahçelerde süs çeşitlerine rastlanabilir.
Melezlerin kaba dokulu, sert, sağlam ağır odunu maden ve telefon direği, çit kazığı, demiryolu traversi ve gemi yapımında kullanılır. Kabuklarından ise sepicilikte yararlanılır.
