Patlıcan
Patlıcan, Akdeniz ülkelerinin ve Türk mutfağının en sevilen sebzelerinden biridir. Bu yüzden de anayurdu olan Güney ve Doğu Asya ülkelerinin yanı sıra Akdeniz Bölgesi’nde de yaygın olarak yetiştirilir.
Sık dallı gövdesinin yüksekliği sıcak bölgelerde 1 metreyi bulan patlıcan, patatesle çok yakın akrabadır. Ama patates gibi yumruları için değil, iri ve etli meyveleri için yetiştirilir. Bazen uzunluğu 30 santimetreye ulaşan bu iri meyvelerin eti süngersi beyaz, kabuğu parlak, derimsi ve genellikle koyu mordur. Bostan patlıcanı denen çeşidi ise uzundan çok yuvarlağa yakın biçimiyle ayırt edilir; bunun meyveleri bazen beyaz ya da mor lekeli olabilir. Dalları donatan hafif loplu, tüylü ve boz yeşil yaprakların arasından sarkan patlıcan meyveleri, mor çiçeklerinin döllenmesiyle oluşur.
Patlıcan en iyi sıcak iklimli yerlerde yetişen ve tohumdan üretilen bir bitkidir. Her yıl ürün gelişip meyve verdikten sonra sökülür, ertesi yıl yenileri dikilir. Patlıcan vitamin ve kalori bakımından öbür sebzelere göre yoksuldur, ama özel lezzetinden ötürü çok sevilir. Karnıyarık ve musakka gibi sıcak yemekleri, imambayıldı gibi soğuk yemeği, kızartması, salatası, turşusu, hatta körpelerinin reçeli bile yapılır. Bazı yörelerde ise içi oyulup kurutularak kuru sebze halinde kışa saklanır. Türkiye’de patlıcan en çok Ege ve Akdeniz bölgelerinde yetiştirilir. Her yıl ortalama 700 bin ton dolayında ürün elde edilir.
