Robert Falcon Scott
(1868-1912). Ünlü İngiliz kutup kâşifi Robert Falcon Scott 12 yaşındayken İngiliz donanmasına katıldı. Küçüklüğünden beri Güney Kutbu’nu keşfetmeyi çok isteyen Scott, 1897’de üsteğmen olduktan sonra 1901-04 yıllarında Discovery gemisinin komutanı olarak Antarktika’ya bir keşif gezisine çıktı. Ocak 1902’de Ross Denizi’ne ulaştı. Bilim adamları gözlemlerde bulunurken, Scott büyük buz kütlelerinin üzerinden güneye doğru uzun bir kızak yolculuğu düzenledi.
Scott’ın yol arkadaşları, daha sonra güney magnetik kutbunu keşfedecek olan Ernest Shackleton ile doktor, doğabilimci ve sanatçı Edward Wilson’dı. Güney Kutbu’nu çevreleyen büyük buzulu keşfettikten sonra, kendilerinden önce gelenlerden biraz daha güneye indiler. Yiyecekleri azalmaya başlayınca üslerine geri döndüler. Scott ayrıca, yere bağlı bir araştırma balonuyla ilk kez havadan gözlemlerde bulundu. 3.000 metrelik Ferrar Buzulu’na çıktı; iki denizciyle birlikte 59 günde kızakla 1.000 kilometrenin üzerinde yol aldı. Başarılı geçen seferde haritalar yapıldı ve keşiflerin yanı sıra bilimsel çalışmalar yürütüldü.
Eylül 1904’te İngiltere’ye dönen Scott ulusal bir kahraman olarak karşılandı ve rütbesi yükseltildi. Tarihsel Discovery gemisi bugün İskoçya’nın Dundee limanında görülebilir.
Scott ne zamandır tasarladığı yeni sefere Terra Nova adlı bir balina gemisiyle çıktı ve 1911’in başlarında Ross Adası kıyısında 11 arkadaşıyla bir üs kurdu. Antarktika’da kışın başlangıcı olan nisan gelmeden önce yiyecek ve yakıt depoladılar. Kutup seferi 1 Kasım’da başladı. Ekipte köpeklerin çektiği kızaklardan başka motorlu kızaklar ve midilliler de bulunuyordu. Ama birkaç gün sonra motorlar bozuldu. Hava koşullarına dayanamayan midilliler öldü. Köpekleri de üsse geri göndermek zorunda kaldılar. Havanın aşırı soğukluğu ve tipi yüzünden sefer birkaç kez ertelendi. Ekipten yedi kişi üsse döndü. Scott, kalan dört Arkadaşıyla birlikte çektiği kızakla, keşfin kutupta noktalanacak son aşamasını gerçekleştirmek kararlılığıyla 4 Ocak 1912’de yeniden yola çıktı. Buz gibi soğuk rüzgâra karşı yürüdükleri için ilerlemekte güçlük çekiyorlardı.
16 Ocak günü kutba birkaç kilometre kala bir Norveç bayrağı ve köpek izleri gördüler, sonraki gün de kutba ulaştılar. Ne var ki, Norveçli Roald Amundsen kutba onlardan bir aydan fazla bir zaman önce ulaşmıştı. Düş kırıklığına uğrayarak geri döndüler; kuzeye doğru uzun ve zorlu bir yolculuk başladı. En yakın depodan yaklaşık 1.150 km, üslerinden ise 1.400 km uzaktaydılar. Hava gittikçe kötüleşiyordu. yiyecekleri azalmıştı ve donma tehlikesiyle karşı karşıyaydılar.
Bir ay sonra en yakın depoya bir günlük yürüyüş uzaklığındaki bir yerde son kez kamp kurdular. Korkunç bir tipi vardı. Yakıtları ve yiyecekleri tükenmişti. 29 Mart’ta gerçekleşecek acı son yaklaşırken Scott günlüğüne şunları yazıyordu: “Dört gündür çadırdan dışarı çıkamadık. Fırtına çevremizde uğulduyor. Güçsüzüz, yazmak zor, ama kendi adıma bu sefere çıktığıma pişman değilim.”
Scott günlüğüne son satırları 29 Mart günü yazdı: “Sonuna kadar dayanacağız, ama gücümüz gittikçe tükeniyor, sonumuz yakın görünüyor.. Ne yazık ki, daha fazla yazamayacağım.”
12 Kasım günü üsten gelen bir araştırma grubu onların donmuş cesetlerini, Scott’ın mektuplarını ve günlüğünü buldu. Scott’ın ilk kutup gezisini anlattığı The Voyage of the “Discovery” (“Discovery’nin Yolculuğu”) 1905’te yayımlandı. Ölümünden sonra yayımlanan Scott’s Last Expedition (“Scott’ın Son Seferi”) ise günlüğünü ve gezi notlarını içeriyordu. Scott’ın anısını yaşatmak için Londra’da Scott Kutup Araştırmaları Enstitüsü kurulmuştur.
