Sığın
Sığın, varlığını sürdüren en iri geyik türüdür. Günümüzde Kuzey Amerika’nın ve Avrupa’nın kuzey kesimlerinde yaşayan ve mus olarak da bilinen bu türün erkekleri yaklaşık 2 metre omuz yüksekliğine ve 800 kilogramı aşan ağırlığa erişebilir. Her yıl düşüp yenisi çıkan yayvan boynuzlarının uçları arasındaki açıklık 1,5 metreye yaklaşır. Dişiler ve yavrularda boynuzların yerine küçük tümsekler bulunur. Sığınların gövdelerini kaba ve kahverengimsi kıllar örter. Başları dikdörtgen biçiminde, sırtlan kamburdur.
Sığın (Alces alces) yaz boyunca yaşadığı sık bitki örtüsüyle kaplı nemli ormanlarda sağlam yapısı sayesinde güçlük çekmeden dolaşır. Yaşadığı ortamda en hızlı atlardan bile daha hızlıdır. Yaprakları, ağaç kabuklarını, taze sürgünleri ve su bitkilerini yer, kalın ve sarkık üst dudaklarıyla yosunları ustaca toplar. Yaz sonlarında dişileri elde etmek için erkekler arasında amansız savaşlar olur. Avcılar huşağacının kabuğundan yaptıkları borularla erkeklerin böğürme sesini taklit ederek bu hayvanları tuzağa düşürürler.
Sığın yazın yalnız ya da küçük gruplar halinde yaşar, kışın daha geniş sürüler oluşturarak karları iyice ezip sıkıştırdıkları alanlarda toplanırlar. Dişi bahar aylarında 1-3 çelimsiz yavru doğurur. Yavrular üç yaşına kadar annelerinin yanında kalabilir.
