Brezilya Edebiyatı
Brezilya Edebiyatı, XVI. yy'dan XIX. yy'n başlarına kadar Portekiz edebiyatının bir kolu olan Brezilya edebiyatı; Brezilya'nın Portekiz'le siyasal bağlarını kopardığı tarih olan 1822'den sonra özgün bir nitelik göstermeye başlamıştır. İkinci Dünya Savaşı boyunca Fransız edebiyatı Brezilya edebiyatı için model oluşturmuş, bu nedenle edebiyat akımları Fransız edebiyatındaki akımları izlemiştir: Önce romantizm, sonra gerçekçilik, simgecilik ve sonunda-yaklaşık 1900-1920 yılları arasındaki bir geçiş döneminden sonra- öncü modernizm.
Eleştirmenler ve edebiyat tarihçileri Brezilyalı )oaqu-im Mana Machado de Assis'in XIX. yy. Latin Amerika edebiyatının en önemli romancısı olduğu görüşünde birleşmektedirler. Machado deneysel bir dil ve biçim kullanan ilk önemli Brezilyalı yazardır ve günümüzde de bazı yazarların sürdürdükleri öncü edebiyata giden yolu açmıştır. İkinci Dünya Savaşı'ndan önceki Brezilya edebiyatı, modernizm akımının etkisinde kalmış Avrupa'daki benzerleri gibi, halk öykülerini ve inançlarını kaynak almıştır. Bu akımın en iyi temsilcisi Mario de Andrade'dir; Macunaima (1928) adlı yapıtı, modernizmin en iyi örneklerinden biri olarak kabul edilir.
Antropolog ve tarihçi Gilberto Freyre, toplumsal tarih üstüne yazılmış Sobrades e Mucambos(Efendiler ve Köleler, 1933) gibi yapıtlarıyla, özellikle Brezilya'nın kuzeydoğu bölgesinde yaşayan yazarları etkilemiştir. Brezilya'nın dünyada en tanınan yazarlarından Jorge Amado'nun romanları (Dona Flore Seusdois Maridos [Dona Flor ve İki Kocası, 1966]), pek çok dile çevrilmektedir.