Pancar
Pancar, köklerinden yararlanılan bazı tarım bitkilerinin ortak adıdır. Akdeniz kıyılarında yetişen yabani pancardan (Beta vulgaris) türediği sanılan bu bitkilerin sebze ve hayvan yemi olarak kullanılan dört çeşidi vardır. Bunlardan ilk üçü kırmızı pancar, şekerpancarı ve hayvan pancarı, dördüncüsü ise öbürlerinden farklı olarak yumruları için değil yaprakları için yetiştirilen pazıdır.
Pancarlar ikiyıllık bitkilerdir, yani ilk yıl yalnızca kalın bir kök ile yaprak, ertesi yıl ise çiçek ve tohum oluştururlar. Ama, bunlar genellikle ilk yıl hasat edildikleri için çiçekli ve tohumlu haline pek rastlanmaz. Yuvarlak, konik ya da silindirik kökler geliştiren kırmızı pancar, adını köklerinin morumsu kırmızı etinden alır. Protein ve şekerli maddelerin yanı sıra B1, B2, A ve C vitaminlerini de kapsayan köklerinden yemek ve turşu yapılır. Örneğin, Doğu Avrupa mutfaklarına özgü bir yiyecek olan borç çorbasının ana malzemesi kırmızı pancardır. Yeşil sebze olarak tüketilen pazının ıspanağa benzeyen iri yapraklarından sıcak yemek yapılır. Hayvan pancarı denen çeşit ise, sonbahardan ilkbahar sonlarına kadar, yani bütün bir kış boyunca bozulmadan saklanabilen, besince zengin, değerli bir yem bitkisidir.
Pancar çeşitleri arasında ekonomik açıdan en önemlisi şekerpancarıdır. Beyaz etli köklerinden şeker çıkarılan bu bitki dünya şeker üretiminde şekerkamışından sonra ikinci önemli kaynaktır. Şeker çıkarıldıktan sonra geriye kalan posasından, yani küspesinden de hayvan yemi olarak yararlanılır.
