Bektaşi Üzümü
BEKTAŞİ ÜZÜMÜ, Avrupa, Asya ve Afrika’nın hemen her yanına dağılmış olan bektaşi üzümü (Ribes uva-crispa ya da Ribes grossularia), adım büyük olasılıkla Bektaşi sarığını andıran ve üzüm salkımı gibi kümelenmiş olan meyvelerinden alır. Frenküzümü ile yakın akraba olan bu bitki 1-2 metre boyunda dikenli bir çalıdır (bak. FRENKÜZÜMÜ). Özellikle A ve C vitaminleri, mineraller ve meyve asitlerince zengin olan üzümsü meyveleri için yetiştirilir. Melezleme yoluyla üretilmiş olan çeşitlerinin meyveleri yuvarlak ya da oval, koyu kırmızı, pembe, yeşil, sarımsı yeşil ya da san renkte, üstleri tüylü ya da tüysüz olabilir.
Olgunlaştığında hafif ekşimsi ve sulu olan meyveler ya çiğ olarak ya da reçel, pasta ve tatlı yapılarak yenir. Ama olgunlaşmadan toplanan meyveler çiğ yenemeyecek kadar buruk ve acımsıdır; bu yüzden daha çok reçel, komposto ve marmelat biçiminde tüketilir ya da bazı yemeklere katılır. Türkiye’de ticari üretimi yapılmayan, bahçelerde az miktarda yetiştirilen bektaşi üzümü Avrupa’da çok yaygın ve sevilen bir meyvedir. Özellikle serin ve nemli iklimi sevdiği için en çok İngiltere’de yetiştirilir. Hatta 19. yüzyılda İngiltere’de özel yarışmalar düzenlenir, en iri taneli, sulu ve tatlı bektaşiüzümünü yetiştirenlere ödüller verilirdi.
Bektaşi üzümü, veymut çamında pas hastalığına yol açaıı mantarların arakonağı olduğundan, bazı ülkelerde, özellikle ABD’nin bazı eyaletlerinde bu bitkinin çam ağaçlarının yakınına dikilmesi yasaklanmıştır.
