Şinto Dini
Japonlar’ın ulusal dini olarak kabul edilen Şinto dini bütünüyle Japonya’ya özgü geleneksel bir inanç ve tapınma sistemidir. Şinto sözcüğü Japonca’da “tanrı ya da kutsal güç yolu” anlamına gelir.
Şinto, Japonya tarihinin en eski dönemlerinden beri var olmuştur. Ama, İS 6. Yüzyıla kadar ki yazılı metinlerde Şinto adı geçmez. Bu ad ilk kez 6. yüzyılda kullanılmıştır. Japonya’da eskiden, rüzgâr, yağmur ve yıldırım gibi doğal olayları denetleyen güçler olarak düşünülen Şinto tanrılarından bazılarının dağlar gibi doğal görkemi olan yerlerde yaşadıklarına inanılırdı. Bu kadar çok tanrının varlığı Şinto’nun “milyonlarca tanrılı din” olarak anılmasına neden oldu. Sık sık yöneticiler ve kahramanlar da tanrı benzeri kabul edilir ve bazıları ölümlerinden sonra tanrılaştırılırdı.
İS 6. yüzyıla doğru Şinto dini halkın gündelik yaşamında yaptığı her şeyle yakından ilişkiliydi. Güneş tanrıçası Amaterasu’nun soyundan geldiklerine inanılan imparatorlara, tanrısal soyları için saygı gösterilirdi. Ama sonraki yüzyıllarda imparatorlar soylular karşısında güçlerini yitirmeye başladılar. Böylece Şinto’nun etkisi de azaldı. İS 6. yüzyılda ise Budacılık Japonya’ya girdi. Bundan sonra eski Japon dinini Budacılık’tan ayırmak amacıyla Şinto adı kullanılmaya başlandı. Zamanla Budacılık’la, hatta Hıristiyanlık’la karışan Şinto dini 1400’de canlandı; ama ancak 19. Yüzyılın ikinci yansında ulusal din oldu.
1868’den sonra Japonya’da bir yenileşme programına başlanmasıyla Şinto, bütünüyle dinsel uygulamalara dayanan Mezhep Şintosu (Kyoha Şinto) ve imparatora tapınma yoluyla Japon ulusal ruhunu güçlendirmeyi amaçlayan Devlet Şintosu (Kokka Şinto) olarak ikiye ayrıldı.
Devlet Şintosu, bütün Japonya’ya yayılmış 20 bin kutsal yapıyla kendini gösterir. Bunların bazıları yol kenarlarına kurulmuş küçük tapınma yerleri, bazıları da ölmüş kahramanlara ulusal anıt olarak yapılmış büyük tapınaklardır. Tokyo’daki büyük Yasukuni anıtı, yakın zamanlarda Japonya uğruna savaşırken ölenlerin ruhları için yapılmıştır. İse kentindeki büyük tapmakta Güneş tanrıçası Amaterasu’nun torununun, egemen olmak için dünyaya geldiğinde getirdiğine inanılan bir kutsal ayna vardır.
Bütün Şinto tapınaklarına torii adı verilen özel bir kapıdan girilir. Bu kapının kutsal bir alan olan tapmağı dışarıdaki dünyevi alandan ayırdığına inanılmaktadır.
Devlet Şintosu II. Dünya Savaşı’ndan (1939-45) sonra geriledi, ama daha sonra Tapmak Şintosu (Cinca Şinto) adıyla yeniden gelişti. İmparatorluk ailesiyle bağları sürmekle birlikte, Tapmak Şintosu günümüzde siyasal işlevlerinden uzaklaştırılmış durumdadır. 13 farklı gruptan oluşan Mezhep Şintosu ise, II. Dünya Savaşı sonrasında bölünmelere uğramasına karşın hemen hemen hiç değişmemiştir. Günümüzde pek çok Japon hem Şinto dinine, hem de Budacılık’a bağlıdır. Evlilik törenleri genellikle Şinto tapınaklarında gerçekleştirilir, cenaze törenleri ise Budacı dinsel kurallara ve geleneklere göre yapılır. Bir Japon atasözüne göre, bir Japon gençliğinde Şinto dinine girer, daha sonra Konfüçyüsçü, ileri yaşlarda ise Budacı olur.