Dövmecilik
Dövmecilik, insan derisini kalıcı işaret ve desenlerle süsleme sanatıdır. Dövme işleminde kemik, boynuz ya da çelik iğne ve keski gibi sivri uçlu gereçlerle deri hafifçe delinerek boyayla doldurulur. Bir başka yöntem ise açılan deliklerden boyaya batırılmış iplik geçirerek desen yapmaktır. Hintliler’in, Japonlar’ın, Amerika Yerlileri’nin ve Afrika’daki bazı kabilelerin yaygın olarak kullandıkları dövmenin başlıca amacı süslenmedir. Bazı topluluklarda da dövmenin hastalıklara ve kötülüklere karşı koruyucu olduğuna inanılırdı. Kişinin hangi topluluktan olduğunu ya da toplum içindeki rütbe ve konumunu belli etmek için de dövme yapılır.
İÖ 2000’lerden kalma Mısır mumyalarında dövmelere rastlanmıştır. Dövmenin Mısırlılar’dan başka Britonlar, Galyalılar ve Trakyalılar tarafından kullanıldığı bilinmektedir. Eski Yunanlılar ve Romalılar suçlular ile kölelere dövme yaparlardı. Bu nedenle dövmeciliği “barbarlara özgü bir uğraş” olarak nitelediler. Dövmenin Hıristiyanlık’ta yasaklanmış olmasına karşın, ilk Hıristiyanlar’dan bazılarının dine bağlılıklarını göstermek amacıyla bedenlerini Hz. İsa’nın adıyla ya da haç desenleriyle süsledikleri bilinir.
18.yüzyıl sonlarındaki büyük geziler sırasında Amerika Yerlileri ve Polinezyalılar ile karşılaşan Avrupalılar dövmeyi yeniden keşfetmiş oldular. İngiliz Kaptan Cook ve Fransız kâşif Bougainville dövmenin Pasifik Adaları’nda yaşayan Yerliler arasında çok yaygın olduğunu gördüler. Dövmenin Avrupa dillerindeki karşılığı olan tattoo sözcüğü Tahiti dilindeki tautau sözcüğünden geliyordu. Bu sözcüğü ilk kez Kaptan Cook kullandı.
Yeni Zelanda’da yaşayan Maoriler, Tahiti ve Markiz Adaları’nda yaşayan Yerliler tepeden tırnağa kadar karmaşık desenli dövmelerle donanırlar. Japonlar dövmelerini gövdenin büyük bir bölümüne, tahta bir sapın ucundaki iğnelerle işlerler. Çok renkli ve göz alıcı olan bu dövmeler kasımpatları, ejderhalar ve savaş efsanelerinin canlandırıldığı motiflerden oluşur. 19. yüzyılda ABD’de eski tutuklular, İngiltere’de ise asker kaçakları dövmelerinden tanınırdı.
İlk elektrikli dövme gereci 19. yüzyıl sonlarında ABD’de geliştirildi.
Mikrop taşıyan aletlerin, sarılık ve AIDS gibi hastalıkları bulaştırdığı gerekçesiyle günümüzde dövme yapmaya yasal sınırlamalar getirilmiştir. I. ve II. Dünya Savaşı sırasında özellikle denizciler arasında yaygınlık kazanan dövme, romantik duyguları, yurtseverliği ya da dindarlığı belirtmek amacıyla hâlâ yaygın olarak kullanılmaktadır.
