Mazı Ağaçları
Asya’nın doğu kesimlerinde ve Kuzey Amerika’da kendiliğinden yetişen mazılar kışın yapraklarını dökmeyen ağaç ya da çalılardır. 6 türü olan bu pul yapraklı bitkiler servigiller (Cupressaceae)familyasının Thuja cinsini oluşturur.
Mazı ağaçlarının taç bölümü genellikle koni biçimli, kabukları ise ince ve dar şeritler halinde çatlaklıdır. Küçük pulsu yaprakları sürgünlere karşılıklı dizilmiştir. Erkek ve dişi üreme organları aynı ağaçta, ama ayrı dalcıklar üzerinde yer alır. Yuvarlak biçimli erkek kozalaklar kızıl kahverengi ya da sarı, dişi kozalaklar morumsu yeşil ve küçüktür. Dişi kozalaklar olgunlaşıp açıldığında içindeki kanatlı tohumlar rüzgârın yardımıyla çevreye saçılır.
Mazıların sarı ya da kızıl kahverengi yumuşak odunları mantarlara karşı çok dayanıklıdır, kolay çürümez. Bu yüzden de kapı, pencere doğraması, bahçe parmaklığı, telefon direği ve payanda yapımında kullanılır. Mazı türleri arasında en değerli kereste ağacı boylu mazıdır (Thuja plicata). Uygun koşullarda 70 metreye kadar boylanabilen bu iri orman ağacı ABD’nin Alaska’dan California’ya kadar uzanan Büyük Okyanus kıyılarında yaygın olarak yetişir.
Mazılar odunlarının yanı sıra güzel görünümleri nedeniyle süs bitkisi olarak da yararlanılan değerli ağaçlardır. Bunlardan Asya’nın doğu kesimlerine özgü Doğu mazısı (Thuja orientalis) öbür ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de çok sevilen bir süs ağacıdır. Yaklaşık 10 metreye kadar uzayabilen bu çalımsı yapılı bitkinin yaprak rengi ve biçimi birbirinden farklı olan pek çok süs çeşidi geliştirilmiştir. Kuzey Amerika kökenli bir ağaç olan Batı mazısı (Thuja occiderıtalis) da park ve bahçelerde yetiştirilen süs çeşitleriyle tanınır.
