Ölüm Vadisi
Ölüm Vadisi, California’nın güneydoğusunda uzun ve dar bir havzadır. Kuzey Amerika’nın en kurak bölgesi olan Ölüm Vadisi aynı zamanda batı yarıkürenin en sıcak ve alçak yeridir. Genişliği 6-25 km, uzunluğu yaklaşık 225 km olan bu çorak vadi 1933’ten beri ulusal anıt ilan edilmiştir. Komşu Nevada eyaletine kadar uzanan bölge yaklaşık 7.700 km2’lik bir alanı kaplar.
Vadi batıda Panamint Dağları, doğuda ise Amargosa Sıradağları ile çevrilidir; tabanının yaklaşık 1.425 km2’lik bölümü deniz düzeyinin altındadır. Tabanı deniz düzeyinden 86 metre alçakta olan Badvvater yakınındaki tuz gölü batı yarıkürenin en alçak noktasıdır.
Yazın gündüzleri sıcaklık gölgede 49°C’ye kadar yükselir. 1913’te Ölüm Vadisi’nde görülen 56,6°C sıcaklık, ABD’de bugüne kadar kaydedilen en yüksek hava sıcaklığıdır. Kışın gündüzleri ılık olan hava, geceleri donma noktasının altına düşebilir. Yıllık yağış yalnızca 5 cm dolayındadır.
En büyüğü Ubehebe Krateri olan yanardağ konileri, lavları, kumulları, tuz gölcükleri ve kristal görünümündeki tuz oluşumlarıyla Ölüm Vadisi, birbirinden değişik çevre özellikleriyle çok ilgi çekicidir. Dante’s View olarak bilinen doruktan ABD’nin en alçak noktasıyla (Badwater yakınları) en yüksek noktalarından olan Whitney Dağı görülebilir.
İlkbahar yağmurlarıyla birlikte vadi, aralarında saz, ılgın, kaktüs ve yabanıl çöl çiçeklerinin de bulunduğu çeşitli çöl bitkileriyle örtülür. Ölüm Vadisi’nde tavşan, kır kurdu ve doru vaşak gibi hayvanların yanı sıra iri boynuzlu koyun yaşar. Vadide terk edilmiş konutlar ve madenci kamplarından başka, Scotty’s Castle adı verilen İspanyol yapı tarzında bir de malikâne vardır.
1849’da altın ararken birçok güçlüğü yenmek zorunda kalan insanlar bu bölgeye Ölüm Vadisi adını vermiştir. Beyazlar gelmeden önce vadide Panamint Yerlileri yaşıyordu.
